روستای بن زرد روستایی کهن، با فرهنگ چندلایه و سرشار از مهر و محبت، دیاری سرساییده به آسمان و پای محکم کرده بر لابه لای کوه های دنا، دیاری هنر دوست و هنر پرور، روستایی که فرزندانش برای حفظ اصالت و شکوهش از جان مایه می گذارند. اینجا بن زرد است، دیار شعر و شور و شعور، دیار عاشقان  و نخبه گان ،دیارگذشت وسخاوت دیار مهربانی وپاکی. این روستا زرخیز است، نه از آن جهت که در دل خود عتیغه ها و کتیبه ها و طلاهای بسیار دارد و به روستای طلاخیز مشهور است بلکه از این رو که مردمانی دارد زلالتر از آبهای جاری چشمه ساران دنا  و با طراوت تر از گل های دامنه ی دماوند و پایدارتر از سبلان وسهند.

بن زرد سرزمینی کوچک اما زادگاه بزرگان ،در شمال غرب پایتخت طبیعت ایران (استان کهگیلویه وبویر احمد) موج می زند و یکه تازی می کند. روستایی با دلهائی بزرگ که به زیبائی واژه های ایمان، سخت کوشی، مهربانی و با هم بودن را معنا کرده اند. 50 کیلومتر از یاسوج به اصفهان که دور شوی، دیگر از هیاهوی شهر خبری نیست، می توانی در پی صداقت و مهربانی نام روستائی را ببری که همه چیز در آنجا زلال و صاف است. آسمان پر ستاره اش، طبیعت دست نخورده اش، بوی کاهگل خانه های قدیمی و مهمتر از همه قلبهای مهربان مردمانش همه و همه کافی است تا دست تو را بگیرند و بی اختیار به سمت این آبادی روانه ات کنند که اهالی آن را بن زرد می گویند. 
وقتی این کلمه به ذهن می آید همیشه استوار ایستادن و قامت خم ننمودن در برابر سختی ها و مشکلات و طوفان های تاریخ متصور است. به راستی نیز بن زرد چنین مردمانی دارد که همیشه همچون سروی تنومند وکوهی استوار ایستاده اند. ؟ بعضی قدیمی ها و ریش سفیدان آبادی می فرمایند :چون در دامنه کوه سمسال که ریشه ان زرد رنگ است قرار داردوریشه به معنی بن می باشدکه به همین علت بن زرد نامگذاری شده است. 
روستاهای بن زرد در تقسیمات کشوری واستانی به دو قسمت بن زردسفلی وبن زردعلیا تقسیم شده اند اما ما مردمانش به یکی بودن آن معتقدیم .پیشینه روستا و تاریخچه آن نیازمند تحقیق بیشتر و کار علمی دقیق تر است. اما در این خطه از میهن عزیز اسلامی ما ایران، می توانی همه دوست داشتنی ها را ببینی. نوروز که طبیعت زیبا می شود و منظره شقایق های وحشی در دشت، چشم انسان را مینوازد. از سرسبزی، تنوع و طراوت درختان انار، بادام، انگور، انجیر، توت، زردآلو و درختان دیگر لذت زیادی نصیب انسان می شودو وقتی وارد این روستا می شوی طبیعت جنگلهای بلوط آن دل هر رهگذری را به خود جذب می کند.  آب کشاورزی  روستا از کوه دنا سرچشمه می گیرد که آب گوارای خود را راهی پیچ و خم جوی های فراوان به بن زرد می رساند تا حدودی نیاز کشاورزی این روستا را براورده می سازد. مجموعه ای سرسبزی و نشاط آور مردمان بن زرد و یک لحظه تنفس در کوه و دشت و استشمام هوای پاک و بدون آلودگی، خستگی شهر و دود و دغدغه های آن را از تن انسان بیرون می کند و همه فصل ها در روستای بن زرد زیبائی خاص خودش را دارد. تابستان و هوای نسبتا معتدل و به دور از گرمای شدید، فصل حضور مهمانان زیادی از شهرستان های اطراف برای گذراندن اوقات فراغت در روستا است. پائیز و کشت گندم و جو و کار و تلاش بی وقفه کشاورزان در زمین های زراعتی دیدنی است و حتی زمستان که درختان در خواب هستند دیدن این منظره خالی از لطف نیست. اگر قصد سفر وتفریح به این روستا را دارین ماههای فروردین و اردیبهشت را انتخاب کنید.

از نظر اماکن تاریخی نیز ارزش آمدن به روستا و دیدن از نزدیک را دارد و می توان به عنوان نمونه از قلعه دو فیری .....